Dzisiaj opowiem Wam o przykazaniu, które jest łamane notorycznie przez każdy typ motocyklisty. Przez nowicjuszy, przez doświadczonych, przez tych co jeżdżą na ścigaczach i tych na turystykach. Itd. itd. itd. Powody łamania tego przykazania są przeróżne. Bo jest tak wygodniej, bo jest za gorąco, bo wyglądam bardziej cool, bo ciuchy są drogie, bo ja tylko na chwilę, bo jadę powoli, bo….. I choć do każdego z tych powodów, ludzie będą potrafili wynaleźć pod tysiąc argumentów jestem w stanie obalić każdy z nich.

UWAGA!!!! W dalszej części artykułu, poniżej tekstu będzie materiał drastyczny!!!! Osoby wrażliwe, proszę o ostrożność w przewijaniu tekstu.

Dzisiejszy wpis długi nie będzie, bo i nie bardzo jest się nad czym rozwodzić. Fakt, jest faktem i trzeba o tym pamiętać. Wystarczy w porę zauważyć i pomyśleć. Swoją drogą zauważyliście jak te przykazania się wzajemnie przeplatają?

Jeśli się tak dobrze rozglądnąć i zastanowić, to można zaobserwować na naszych drogach całkiem spore plemię Apaczów. Ale nie tych z amerykańskich Wielkich Równin, ale tych takich naszych, lokalnych, swojskich. Ich mottem życiowym za kierownicą każdego pojazdu, nie tylko motocykla jest: Apacze, apacze i nic nie widzę. Spotkaliście ich na drodze? A może sami złapaliście się na tym, że czasem aspirujecie do bycia członkiem tego plemienia? Bo jednak patrzeć a widzieć to dwie różne sprawy.

W zeszłym tygodniu opisałem Wam pierwsze przykazanie: „Na drodze każdy chce Cię zabić”. Opisałem Wam również co to dla Was oznacza i co z tym faktem zrobić. Jednak żeby poradzić sobie z taką sytuacją, a także żeby móc przestrzegać kolejnych przykazań koniecznym jest bardzo rzetelne przyswojenie i przestrzeganie tego. Koniecznym jest myślenie, i to myślenie na naprawdę wysokich obrotach.

Tak. Na drodze każdy chce Cię zabić. I nie mam na myśli agresji drogowej. O niej napiszę przy innej okazji. Być może „chce” to przesadzone słowo. Z pewnością nie ma tutaj intencjonalności, bardziej można by rzec, że każdy może Cię zabić. Tak czy owak, jest to pierwsza zasada, o której mówię każdemu mojemu kursantowi przed wyjazdem na miasto.