Dzisiaj kolejny wpis z serii tych niedługich. A to dlatego, że wszystko już praktycznie zostało napisane w zeszłym roku w Poradniku Początkującego Motocyklisty. Dziś co prawda nic odkrywczego nie będzie, jednak z drugiej strony temat jest na tyle ważny, że musi się znaleźć w Dekalogu Motocyklisty. Stare polskie przysłowie mówi: „Jak sobie pościelesz, tak się wyśpisz”. Można je przetłumaczyć jeden do jednego, jak zadbasz o maszynę tak pojeździsz.

Co roku przychodzi taki jeden dzień. Dzień, na który czeka każdy motocyklista. Im bliżej tego dnia, tym bardziej przebieramy nóżkami lub zaczynamy szukać pod kciukiem startera. Im bliżej tego dnia, tym częściej zerkamy w prognozy pogody i patrzymy na niebo. Częściej zaczynamy myślami odpływać i coraz trudniej utrzymać nam koncentrację. A jeśli jeszcze, nie daj Boże, przed tym dniem kupiliśmy jakieś elementy stroju motocyklowego lub, co gorsza, sam motocykl albo chociaż dodaliśmy do starego jakieś mody, to dla świata jesteśmy zgubieni. Zgubieni do czasu aż nadejdzie TEN dzień. Potem powoli wszystko zacznie wracać do normy. TEN dzień to dzień, kiedy wreszcie zrobi się odrobinę cieplej i będzie można gdzieś pojechać.

Zrobiłeś prawko, Namęczyłeś się okrutnie na placu. Zdałeś egzamin, kupa stresu. Odebrałeś wreszcie prawko, kupiłeś sprzęt i ciuchy, przeczytałeś wszystkie moje artykuły. Teraz można wsiąść i jeździć. I zapomnieć o wszystkim, przecież wszystko już umiesz. Wszystko już wiesz. Nawet obejrzałeś kilka filmików na YouTubie. Tylko dlaczego wszyscy Twoi znajomi podczas wyjazdów Ci uciekają? Jak już ich dogonisz na prostej to przychodzi seria zakrętów i znów Ci odjeżdżają. Pewnie to z Twoim motocyklem jest coś nie tak. Czy aby na pewno?

Dzisiejszy artykuł będzie kontynuacją poruszanego w zeszłym tygodniu wątku. Wątek ten związany jest z przebywaniem w pobliżu innego pojazdu, zwłaszcza dużego. I jeśli Wasz instruktor na kursie wspomniał o tym problemie, to naprawdę powinniście mu podziękować bo świadczy to o jego wysokiej klasie. O dzisiejszym temacie nie dość że rzadko się mówi na kursach ale co więcej, sporo instruktorów nawet nie ma świadomości istnienia tego problemu. Instruktorów a co dopiero młodych motocyklistów. Chociaż z drugiej strony chyba źle napisałem. Świadomość występowania problemu być może jest, ale mało kto myśli o nim na co dzień i analizuje pod kątem ryzyka w codziennej jeździe.

Zaczynamy druga połowę dekalogu. Dziś przykazanie, które notorycznie jest łamane przez większość kierujących na polskich drogach. Niech pierwszy rzuci kamień ten, kto nigdy go nie złamał. Chociaż raz. Z bólem serca muszę przyznać, że i ja nie jestem tutaj bez winy, chociaż od lat pracuję nad tym bardzo intensywnie.